OGYGES

OGYGES

Thebanorum, secundum alios, Ogygiae et Actes, quae postea Boeotia et Attica dicta, Rex, qui Thebas Boeotias condidit circiter mille et quingentis annis ante romam conditam. Idem et Eleusinem exstruxisse fertur. Sub hoc Rege fuit diluvium magnum, teste Augustin. in l. 10. de Civit. Dei c. 8. non illud quidem maximum, quod Noae temporibus contigisse sacrae literae testantur; sed tamen maius eô, quod Decucalionis saeculô bonam terrae partem in undavit; in quo magna pars subditorum eius, an cum ipso Rege periit. Vide infra. A. M. 2292. post diluvium Noahi An. 636. ante Olympiades, 986. ante mortem Alexandri M. 1438. Cedren. in Compend. Hist. Iul. African. in Euseb. l. 10. de Praeparat. Euangel. Ricciol. Chron. Reform. l. 3. c. 1. num. 4. et c. Morer. Diction. Hist. Dicebatur autem et Ogygus, et ex Atheniensium regibus primus omnium fuisse fertur, Euseb. Chron. l. 1. Πρῶτος παῤ Ἀθηναίοις (βασιλεὺς) μνημονεύεται Ὤγυγος. Etymologici Auctor, Ὤγυγος ἀρχαῖος βασιλεὺς Ἀθηναίων. Erat vero Nuptuni fil. et

Alistrae. Isacius Tzetzes, ad Lycophronem: Ὁ δὲ Ὤγυγος ὑιὸς ἦν Ποσειδῶνος, καὶ Ἀλίςτρας. Stephanus filium Termerae dicit, ᾽ϒυγία λέγεται καὶ ἡ Βοιωτία, καὶ ἡ Θήβη, ἀπὸ Ὠγύγου ὑιοῦ Τερμέρας. Scholiastes Apollonii ex Corin nâ filium Boeoti tradit, l. 2. Ὠγυγίας δὲ τὰς Θήβας ἀπὸ Ὠγύγου τοῦ βασιλεύσαντος ἀυτῶν. Κόριννα δὲ τὸν Ὤγυγον Βοιωτοῦ ὑιὸν εἶπεν. Thebae ab hoc Rege et conditore, uti supra diximus, Ogygiae cognominabantur, Pausan. in Boeotic. Γῆν δὲ τὴν Θηβαΐδα οἰκῆσαι πρῶτον λέγουσι τοὺς Ἐκτῆνας, βασιλέα δὲ εἶναι τῶ Ἐκτήνων ἄνδρα ἀυτόχθονα Ὤγυγον, καὶ ἀπὸ τούτου τοῖς πολλοῖς τῶ ποιητῶν ἐπίκλησις ἐς τὰς Θήβας ἐςτὶν, Ὠγυγίαι. Imô Boeotia universa Ogygia dicta, teste Strabone l. 9. Ἡνίκα τῆς Βοιωτίας ὑπῆρξε, καλουμένης τότε Ὀγυγίας. Quin et Thebarum urbis porta quaedam Ogygia appellabatur. Pausan. ubi supra, Thebarum portas recensens: Τὰς δὲ ἐπὶ ταύταις πύλαις, ὀνομάζουσι ῎ωγυγίας. Praetor eas portas, est quae Ogygia nominatur: Lutatius, ad Statii Theb. 7. Una Thebarum porta ex septem Ogygia nuncupatur. Tum antiqua quoque cuncta etiam Ogygia dlcta. Hesychius, Ὠγύγια, ἀρχαῖα. Item, Ὠγυγίους, παλαιοῦ, ἀργαίου. Ita Etymologus, Suidas, Eustathius: Ita Nicander in Theriacis, Ὠγύγιος δ᾿ ἄρα μῦθος εν ἁοζηοῖσι φορεῖται. Ubi Scholiastes, Ὠγύγιος ἀπὸ Ὠγύγου τινὸς, ὅς ἐςτιν ἀρχαῖος, καὶ παλαιὸς. Philo Iudaeus de sacrificiis Abelis et Caini, Γαλαιαῖς, καὶ Ὠγυγίας εντρέφεςθαι δόζαις, Antiquis et vetustis opinionibus innutriri. Atque uti ab antiquitate eius vetera quaecumque Ogygia appellabant; ita quoque a potentiae illo tempore magnitudine, magna omnia. Suidas, Ὠγύγιον, ἀρχαῖον, παλαιὸν, ἢ ὑπερμέγεθες. Atque sic interpretatur apud Hesiodum, in Theogon. v. 805. Io. Meursius, cui hanc notam debeo;

Τοῖον ἀῤ ὅρκον ἔθεντο Θεοὶ Στυγὸς ἄφθιτον ὕδωρ

Ὠγύγιον. ——— ———

Ac pro magno utitur quoque eâ voce Philo l. 3. Quod Deus sit immutabilis: Α᾿ςτείους μὲν λόγους, ἐπαινετάς τε πράξεις ὠγύγιος ἐυήθεια παρέρχεςθαι, i. e. Sermones quidem civiles, ac. laudabiles actiones praeterire, ingens vaecordia est. Ὠγύγιον ἄνθρωπον Heliodorus hominem staturae ingentis appellavit. Porro ab Ogyge etiam Attica dicta Ogygia. Stephanus, in Ὠγυγία, ὡς Χάραξ φησὶν εν τοῖς Χρονικοῖς. Etiam Aegyptus, Boeotia, et Lycia. Videatur idem Stephanus, in Αἴγυπτος, Βοιωτία, Ὠγυγία. Huius tempore Minerva conspecta fuit ad lacum Tritonidem. Augustin. de Civ. Dei l. 8. c. 8. Mrnerva vero longe his antiquior. Nam temporibus Ogydi ad lacum, qui Tritonis dicitur, virginali fertur apparuisse aetate. Euseb. in Chron. Can. Ὤγυγος εν Ἄκτῃ, τῇ νῦν Ἀττικῇ ἐβασίλευσεν, ὅτε παρθένος φανεῖσα παρὰ τῇ Τριτωνίδι λίμνῃ, Ἀθηνᾶ παῤ Ἕλλησιν ὠνομάςθη. Hic condidit Eleusinem, aliasque urbes quasdam. Africanus aud Euseb. Praeparat. Eugang. l. 10. Ἀπὸ τῆς πεντηκοςτῆς καὶ πέμπτης Ὀλυμπιάδος, ἐπὶ Ὤγυγον, ὃς ἔκτισεν ῎ελευσῖνα. Pausan. de conditore urbis verbum nullum faciens, nominatam esse dicit ab Eleusine: quem Mercurii et Dairae, cum nonnulli filium dicerent, alii rursum Ogygi commemorabant. Locus iste est in Atticis, ubi in Eleusinis agit: Ἐλευσῖνα δὲ ἥρωα, ἀφ᾿ οὗ τὴν πόλιν ὀ ομάζουσιν, οἵ μεν Ἑρμοῦ παῖδα εἶναι, καὶ Δαείρας, Ὠκεανοῦ θυγατρὸς. Τοῖς δή ἐςτι πεποιημένα, Ὤγυγον πατέρα. Huius temporibus Mosen exstitisse tradunt. Iustinus Martyr Orat. ad Gentiles: Ἐν δὲ τοῖς χρόνοις Ὠγύγου τε καὶ Ἰνάχου, οὓς καὶ γηγενεῖς τινὲς τῶ παῤ ὑμῖν εἰλήφασι γεγενῆςθαι, Μωϋσέως μέμνηνται, ὡς ἡγεμόνος τε καὶ ἄρχοντος τοῦ τῶ Ἰουδαίων γένους. Idem tradit Africanus, apud Euseb. chron. l. 1. et de Praep. Euangel. l. 10. aliique auctores. Verum tamen alii posteriorem eum volunt. Sub hoc, uti supra inn vimus, accidit diluvium apud auctores πολυθρύλλητον. Tatianus contra Gentes: Μνημονεύεται παῤ Ἀθηναίοις Ὤγυγος, ἐφ᾿ οὗ κατακλυσμὸς ὁ πρῶτος. Meminit item eius Nonnus Dionys. l. 3.

Γρώτου γὰρ κελάδοντος ἐπειρήθη νιφετοῖο

Ὤγυγος, ἠλιβάτειο δἰ ὕδατος αἰέρα πέμπων,

Χθὼν ὅτε κεύθετο πἁσα κατάῤῥυτος.

Ex hoc diluvio sospitem eum evasisse, discimus ex Africano apud Enseb. de Praep. Euang. l. 10. Φαμὲν τοίνυν ἐκ τοῦ δὲ τοῦ συτγράμματος, Ὤγυγον, ὃς τοῦ πρώτου κατακλυσμοῦ γέγονεν ἐπώνυμος, πολλῶν διαφθαρέντων διασωθεὶς, κατὰ τὴν ἀπ᾿ Αἰγύπτου τοῦ λαοῦ μετα Μωϋσέως ἔξοδον γεγενῆςθαι. Quamquam periisse ipsum hôc diluviô, a Cedreno memoretur, his verbis: Ἐν δὲ τοῖς χρόνοις Μωϋδέως γέγονέ τις ἀνὴρ μέγας, ἐκ τῆς φυλῆς Ἰάφεθ, ὃς, ἀυτόχθων ὢν, ἐβασίλευσε τῆς Ἀττικῆς ἔτη τριάκοντα δύο. Ὄνομα τῷ ἀνδρὶ Ὤγυγος, ἐπ᾿ ἀυτοῦ γέγονε κατακλυσμὸς εν τῇ Ἀττικῇ μόνῃ, ἀυτός τε ἀπώλετο, καὶ ἡ χώρα πᾶσα. Uxor Ogygi Thebe fuit, Iovis filia, ex Iodama Tithoni. Lycus in opere de Thebis, apud Isacium Tzetzem Comm. in Lycophronem: Ζεὺς μιγεὶς Ἰδάμᾳ τοῦ Τιθωνοῦ, τοὖ Αμφιτρύωνος, γεννᾷ Θήβη, ἣν δίδωσιν Ὠγύγῳ, ἀφ᾿ οὗ ᾽ϒυγίη ἡ Θήβη. Filios eius duos invenio; unum Cadmum, alterumque Eleusinem, Cadmus memoratur Suide, Ὠγύγια κακὰ, ἐπὶ τῶ ὀχληρῶν, ἐπεὶ συνέβη Κάδμον, τὸν Ὠγύγου, διὰ τὰς θυγατέρας, κακρῖς περιπεσεῖν. De Eleusine Pausanias ubi supra: Ἐλευσῖνα δὲ ἥρωα, ἀφ᾿ οὗ τὴν πόλιν ὀνομάζουσιν, οἱ μὲν Ἑρμοῦ παῖδα εἶναι τῆς Δαείρης, Ὠκεανοῦ θυγατρὸς λέγουσι, τοῖς δέ ἐςτι πετοιημένα, Ὤγυγον εἶναι πατ`έρα. Filias plures habuisse, et in his Alacomeniam, animadverto apud Pausan. in Boeotici: Οἱ δὲ, εἶναι καὶ τὴν Ἀλαλκομενίαν τῶ Ὠγύγου θυγατέρων, φασὶν. Etiam Aulidem ille indicat, a qua Aulis, urbs Boeotiae, nuncupata, in Boeoticis iisdem, Καὶ ὀλίγον ἀπ᾿ ἀυτοῦ προελθόντι ἐςτὶν Ἀυλίς. Ὠνομαςθῆναι δὲ ἀπὸ τῆς Ὠγύγου θυγατρός φασιν ἀυτήν. Quin tres erant; hae quas dixi, Aulis, et Alalcomenia, tertiaque Thelxinia, atque omnes Γραξιδίκαι nuncupatae. Vide Praxidice. Nic. Lloydius. Adde Ioh. Marshamum Canone Chron. Sec. VI. ubi Ogygem Phoroneo aequalem et Ectenarum, de quibus supra, Regem fuisse docet.